Dakar, bierfeesten

Na Mauritanië zitten we nu in Senegal. De route gaat onverminderd voort en inmiddels zijn we de 6000km allang gepasseerd. Nog maar een kleine 500km en dan zijn we in ons einddoel Gambia. 

Vanuit Nouakchott zijn we in convooi met 50 voertuigen naar de grens van Mauritanië gereden. Alle lokale muntjes hadden we opgemaakt en we zijn vertrokken. De buitenwijken van Nouakchott bleek meer armoede te bevatten dan gedacht, veel is uitgedeeld maar de rest van de hulpgoederen gaan we in Gambia uitdelen. 

We reden over zeer slechte wegen naar de grens, overal kuilen in het asfalt en soms dat nieteens. De motor die mee gevoerd moest worden, voor de onvoortuinlijke rijder, die in de Sahara was gevallen en een sleutelbeen brak, stuiterde van de jeep wat een uurtje vertraging opleverde op het heetste moment van de dag. 

Je ziet wel de vegetatie langzaam veranderen van zand naar struiken, gras en bomen. Maar het blijft zonnig, warm, zweterig en droog. Een aantal runderen kunnen daar niet tegen, constateren we onderweg als we verschillende uitgedroogde karkassen zien liggen. Peter en Ad komen in een penibele situatie als hun diesel dreigt op te raken maar gelukkig springt Hanneke Boek, onze huisarts uit Nuenen, in en geeft een jerrycan Diesel af. Probleem verholpen. 

Via een een natuurpark voor vogels arriveren we aan de grens. De motor wordt uitgevoerd en achtergelaten, snel geconfisqueerd door het hoofd douane. Na 5 uur verschillende procedures te hebben doorlopen mogen we onder betaling van 40 Euro smeergeld Mauritanië verlaten en Senegal binnengaan onder begeleiding van een gids/spion. Op het douaneterrein hebben we provisorisch ons avondmaaltijd bereid. De auto hebben we laten verzekeren tot en met onze vlucht terug naar Nederland. Laat en moe komen we aan in ons resort en storten ons op het hier vrij verkrijgbare bier. We vermaken ons tot 02:00 voordat we verzadigd ons bed opzoeken. 

We zijn al vroeg wakker en nemen ons ontbijt om 07:00. We vertrekken echter pas om 10 :00 want de gids moet en zal met iemand mee moeten. Uiteindelijk lukt dit en kunnen we weg. Het strand lijkt mooi maar er ligt verschrikkelijk veel plastic afval. 

We verlaten Saint-Louis over de bruggen en rijden richting Dakar over goed onderhouden wegen, wat een verschil met Mauritanië. Senegal is zoveel meer georganiseerd en ordelijk dan Mauritanië. 

We zien de vegetatie steeds groener worden naar gelang we meer zuidelijker komen. Ook zien we meer dorpjes en menselijke activiteiten. Senegal heeft 17 miljoen inwoners en Mauritanië maar 3. 

We zien in Senegal ook de Boabab boom. Op een schaduwrijke plaats stoppen we voor de lunch maar alras wordt de stilte over genomen door 20 plaatselijke kinderen. Lekker eten met 40 hongerige ogen lukt niet erg en we delen wat pennen ed uit. Deze worden haast letterlijk uit je handen gerukt. Als laatste schoppen we nog een bal het veld in en weg rijden we weer. 

We naderen Dakar en komen in een heuse file terecht. Via de drukke buitenwijken van Dakar komen we uiteindelijk bij LacRose uit. Vanuit de Parijs - Dakar rally verwacht je in een afgelegen gebied aan te komen maar tot 5 km van plaats van bestemming ben je in een drukke stedelijk omgeving van Dakar. In Thies vinden we een heuse supermarkt en eten een lekker ijsje. 

Bij LacRoce nemen ons intrek in hotel Chez Salim en krijgen een mooi chalet op dit fraaie park met zwembad. We zullen ons morgen eens goed verwennen na al die dagen in het zweet, zand en warmte. 

Vanmiddag naar het LacRose gelopen waar ze met blote handen het zout winnen. 

Het eind nadert nog slechts enkele honderden km tot de eindbestemming.