Publicatie 24 aug ED

Van Nuenen en Breugel, via Antwerpen naar Banjul

 NUENEN - Tijdens het gesprek trilt weer de gsm  van huisarts Hanneke Boek: Een wildvreemde mevrouw vraagt of ze brillen naar de praktijk mag brengen. Eerder werd al gebeld over gereedschap en katheders. "Hier raak ik nou zo ontroerd door.”

Miriam van den Nieuwenhof 24-08-18, 17:37 

Op zes oktober sluiten drie Nuenense teams zich met ambulance, rolstoelbus en jeep in Antwerpen aan bij de kolonne van 42 auto's en 8 motoren voor een tocht van 20 dagen naar de stad Banjul in Gambia. Hanneke Boek en Toon Verhoeven uit Breugel, en Ad van de Molengraft, Peter Linders, Hans Manders en John Olsthoorn uit Nuenen zijn de chauffeurs.

Kraamcentrum
Boek: ,,Ik hoorde er over via familieleden die de reis eerder maakten. Ik dacht: dat wil ik ook, een avontuurlijke autotocht met een goed doel als bestemming. Voorwaarde is dat de auto die je rijdt daar blijft. De ambulance en rolstoelwagen worden daar gebruikt en de jeep wordt geveild. De opbrengst is voor het kraamcentrum. Daar zijn spullen nodig.”

De verkoper van de jeep leerde haar en medechauffeur Toon Verhoeven er mee rijden. Ook kregen ze zaken mee zoals een sleepkabel en rijplaten. Boek hing flyers met haar plannen op. Niet toevallig werd eentje gelezen door Van de Molengraft, die als patiënt in haar wachtkamer zat.

,,Ik was herstellende van een zware operatie met zeer geringe overlevingskansen maar ik haalde het. Daar voelde ik me bijna schuldig over. Wat als ik in Afrika zou leven? Het is dankzij de kennis en medische zorg hier dat ik er nog ben. Op deze manier kan en wil ik iets terug doen.”

“Wat als ik in Afrika zou leven? Het is dankzij de kennis en medische zorg hier dat ik er nog ben”
Ad van de Molengraft

Boek wist bij het Rode Kruis in België een ambulance te staan en daar ging Van de Molengraft achteraan. ,,Ze wilden er geld voor, maar ik ontdekte dat hun nieuwe wagen was geschonken. Ook was ie vanwege de uitstoot niet in Europa te gebruiken. Toen mocht ik hem komen halen. Dat voelde heel bevredigend.”

Zijn reisgenoot vond hij in zwager Peter Linders en die stak met zijn enthousiasme Hans Manders weer aan. Manders: ,,Het verhaal achtervolgde me. En ik besloot dat ik dit ook wilde." Manders kocht zelf een rolstoelbus om straks in Kololi achter te laten. ,,Daar is woonvoorziening 'Second Home' voor dubbel gehandicapte kinderen en zij zitten zonder vervoer.” 

Blij .Manders vond zijn medechauffeur in John Olsthoorn. Van de Molengraft: ,,De auto's gaan er vol heen en er is al van alles binnen. 150 kledingsetjes voor kinderen gemaakt op de Dorpswerkplaats. 500 brillen van een opticien. De voetbalclub geeft shirtjes.” Boek: ,,Het is fantastisch te ervaren hoe mensen helpen. Er is een autoclaaf aangeboden door een gepensioneerd huisarts, een sterilisatieapparaat waarvoor nu kilometers moet worden gereden. Hier worden we blij van.”

Olsthoorn maakt de blog Nuenen-gambia.reislogger.nl waarop voorbereidingen en reis te volgen zijn. Ook is hier een rekeningnummer te vinden.